incumbir

incumbir

lat incumbĕre

v i

Corresponder a alguén certa función, responsabilidade, interese ou obriga.

Ex: Non sei a quén lle incumbirá ocuparse destes papeis, Mon me incumbe o que faga.

Sinónimos

Confrontacións

afectar, interesar

Citas

  • Non sei a quén lle incumbirá ocuparse destes papeis, Mon me incumbe o que faga.
Conxugar
VERBO incumbir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbe

-

-
incumben
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbía

-

-
incumbían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbiu

-

-
incumbiron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbira

-

-
incumbiran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbirá

-

-
incumbirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbiría

-

-
incumbirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumba

-

-
incumban
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbise

-

-
incumbisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbir

-

-
incumbiren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
%

-
-
%

-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-

-
incumbir

-

-
incumbiren
Xerundio incumbindo
Participio incumbido
incumbida
incumbidos
incumbidas