incorrer

incorrer

lat incurrĕre

  1. v i

    Cometer unha falta ou erro.

  2. v i

    Atraer alguén sobre si un sentimento ou unha consecuencia negativa.

Sinónimos

Confrontacións

caer

Citas

  • Incorreu no odio dos irmáns impugnando o testamento
  • Incorreu nun delicto ocultando eses ingresos
Conxugar
VERBO incorrer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorro
incorres
incorre
incorremos
incorredes
incorren
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorría
incorrías
incorría
incorriamos
incorriades
incorrían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorrín
incorriches
incorreu
incorremos
incorrestes
incorreron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorrera
incorreras
incorrera
incorreramos
incorrerades
incorreran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorrerei
incorrerás
incorrerá
incorreremos
incorreredes
incorrerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorrería
incorrerías
incorrería
incorreriamos
incorreriades
incorrerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorra
incorras
incorra
incorramos
incorrades
incorran
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorrese
incorreses
incorrese
incorresemos
incorresedes
incorresen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorrer
incorreres
incorrer
incorrermos
incorrerdes
incorreren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
incorre
-
-
incorrede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incorrer
incorreres
incorrer
incorrermos
incorrerdes
incorreren
Xerundio incorrendo
Participio incorrido/incurso
incorrida/incursa
incorridos/incursos
incorridas/incursas