fintar

fintar

finta

v t

Facer alguén unha finta.

Confrontacións

driblar
Conxugar
VERBO fintar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
finto
fintas
finta
fintamos
fintades
fintan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintaba
fintabas
fintaba
fintabamos
fintabades
fintaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintei
fintaches
fintou
fintamos
fintastes
fintaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintara
fintaras
fintara
fintaramos
fintarades
fintaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintarei
fintarás
fintará
fintaremos
fintaredes
fintarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintaría
fintarías
fintaría
fintariamos
fintariades
fintarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
finte
fintes
finte
fintemos
fintedes
finten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintase
fintases
fintase
fintasemos
fintasedes
fintasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintar
fintares
fintar
fintarmos
fintardes
fintaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
finta
-
-
fintade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
fintar
fintares
fintar
fintarmos
fintardes
fintaren
Xerundio fintando
Participio fintado
fintada
fintados
fintadas