fenecer

Escoitar
fenecer

cast antigo fenir lat finīre ‘acabar’

  1. v i

    Deixar de existir unha persoa.
  2. v i

    Murchar un vexetal.
  3. v i

    Perder a forza e a enerxía unha persoa.

Sinónimos

falecer, finar, morrer

Citas

  • As flores feneceron nun clima tan seco
  • Coa guerra feneceu a actividade cultural
  • Feneceu despois dunha longa enfermidade
  • O seu ánimo feneceu ante a mala situación

Palabras veciñas

fendedura fender fenecente fenecer feneco fenianismo feniano -na
Conxugar
VERBO fenecer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenezo
feneces
fenece
fenecemos
fenecedes
fenecen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecía
fenecías
fenecía
feneciamos
feneciades
fenecían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecín
feneciches
feneceu
fenecemos
fenecestes
feneceron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecera
feneceras
fenecera
feneceramos
fenecerades
feneceran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecerei
fenecerás
fenecerá
feneceremos
feneceredes
fenecerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecería
fenecerías
fenecería
feneceriamos
feneceriades
fenecerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles feneza
fenezas
feneza
fenezamos
fenezades
fenezan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecese
feneceses
fenecese
fenecesemos
fenecesedes
fenecesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecer
feneceres
fenecer
fenecermos
fenecerdes
feneceren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
fenece
-
-
fenecede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles fenecer
feneceres
fenecer
fenecermos
fenecerdes
feneceren
Xerundio fenecendo
Participio fenecido
fenecida
fenecidos
fenecidas