felicidade
felicidade
lat felicĭtāte
-
s
f
-
Estado de quen sente gran satisfacción ou contento coas circunstancias da súa vida.
-
[FILOS ]
Fin último e ben supremo do home segundo a filosofía clásica. Segundo o eudemonismo, teoría representada por Aristóteles, acádase mediante a razón; segundo o estoicismo, representado por Zenón ou Séneca, mediante o dominio da dor e das paixóns; e segundo o hedonismo, pensamento defendido por Epicuro de Samos, mediante o pracer. Na filosofía moderna, o utilitarismo considera que os homes teñen sentimentos sociais e que se son satisfeitos son unha fonte de pracer.
-
-
s
f
Cousa, situación ou acontecemento que causa gran satisfacción e contento.
Sinónimos
Antónimos
Confrontacións
dita, gozoCitas
- A súa felicidade é ver os fillos contentos
- Os seus ollos brillaban de felicidade
Frases feitas
-
¡Felicidades! Expresi
Refráns
- Cousa cumprida só na outra vida.
- Non hai mellor regalo có non estar malo.
- Quen ben está, non se mude.
- Quen ben se está, ben se estea.