abondar

abondar

abondo

v i

Ser suficiente.

Ex: Con cinco mil pesetas abonda para pagarlle ó fontaneiro.

Sinónimos

Confrontacións

abundar

Citas

  • Con cinco mil pesetas abonda para pagarlle ao fontaneiro.
Conxugar
VERBO abondar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondo
abondas
abonda
abondamos
abondades
abondan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondaba
abondabas
abondaba
abondabamos
abondabades
abondaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondei
abondaches
abondou
abondamos
abondastes
abondaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondara
abondaras
abondara
abondaramos
abondarades
abondaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondarei
abondarás
abondará
abondaremos
abondaredes
abondarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondaría
abondarías
abondaría
abondariamos
abondariades
abondarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abonde
abondes
abonde
abondemos
abondedes
abonden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondase
abondases
abondase
abondasemos
abondasedes
abondasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondar
abondares
abondar
abondarmos
abondardes
abondaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
abonda
-
-
abondade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abondar
abondares
abondar
abondarmos
abondardes
abondaren
Xerundio abondando
Participio abondado
abondada
abondados
abondadas