escandalizar

Escoitar
escandalizar

lat ecles scandalizāre gr σκανδαλίζειν

  1. v t

    Provocar escándalo.
  2. v pron

    Indignarse ou irritarse por algo.

Citas

  • As súas declaracións xenófobas escandalizaron os seus compañeiros
  • Escandalizouse pola suba de prezos

Palabras veciñas

escáncer escanciar escanda escandalizar escandallar escandallo escándalo
Conxugar
VERBO escandalizar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizo
escandalizas
escandaliza
escandalizamos
escandalizades
escandalizan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizaba
escandalizabas
escandalizaba
escandalizabamos
escandalizabades
escandalizaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalicei
escandalizaches
escandalizou
escandalizamos
escandalizastes
escandalizaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizara
escandalizaras
escandalizara
escandalizaramos
escandalizarades
escandalizaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizarei
escandalizarás
escandalizará
escandalizaremos
escandalizaredes
escandalizarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizaría
escandalizarías
escandalizaría
escandalizariamos
escandalizariades
escandalizarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalice
escandalices
escandalice
escandalicemos
escandalicedes
escandalicen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizase
escandalizases
escandalizase
escandalizasemos
escandalizasedes
escandalizasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizar
escandalizares
escandalizar
escandalizarmos
escandalizardes
escandalizaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
escandaliza
-
-
escandalizade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles escandalizar
escandalizares
escandalizar
escandalizarmos
escandalizardes
escandalizaren
Xerundio escandalizando
Participio escandalizado
escandalizada
escandalizados
escandalizadas