envergar

envergar

verga

v t [MAR ]

Atar unha vela a unha verga suxeitando a relinga do grátil daquela á súa respectiva verga.

Conxugar
VERBO envergar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergo
envergas
enverga
envergamos
envergades
envergan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergaba
envergabas
envergaba
envergabamos
envergabades
envergaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enverguei
envergaches
envergou
envergamos
envergastes
envergaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergara
envergaras
envergara
envergaramos
envergarades
envergaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergarei
envergarás
envergará
envergaremos
envergaredes
envergarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergaría
envergarías
envergaría
envergariamos
envergariades
envergarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergue
envergues
envergue
enverguemos
enverguedes
enverguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergase
envergases
envergase
envergasemos
envergasedes
envergasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergar
envergares
envergar
envergarmos
envergardes
envergaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
enverga
-
-
envergade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
envergar
envergares
envergar
envergarmos
envergardes
envergaren
Xerundio envergando
Participio envergado
envergada
envergados
envergadas