entorpecer

Escoitar
entorpecer

en- + lat torpescěre

  1. v t

    Facer torpe unha acción ou movemento.
  2. v t

    Facer que algo ou alguén sexa torpe. Tm abs.
  3. v t

    Ser algo ou alguén un obstáculo para realizar algo.

Sinónimos

dificultar, empecer

Citas

  • A falta de estudio entorpece a aprendizaxe, OBS: Nalgunhas construccións omítese o complemento e adquire valor absoluto, Entorpeceu con tanta vida sedentaria
  • As obras da rúa entorpecían o paso
  • O frío entorpeceulle as pernas

Palabras veciñas

entornar entorpecedor -ra entorpecemento entorpecer entortadura entortar entosta
Conxugar
VERBO entorpecer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpezo
entorpeces
entorpece
entorpecemos
entorpecedes
entorpecen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecía
entorpecías
entorpecía
entorpeciamos
entorpeciades
entorpecían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecín
entorpeciches
entorpeceu
entorpecemos
entorpecestes
entorpeceron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecera
entorpeceras
entorpecera
entorpeceramos
entorpecerades
entorpeceran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecerei
entorpecerás
entorpecerá
entorpeceremos
entorpeceredes
entorpecerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecería
entorpecerías
entorpecería
entorpeceriamos
entorpeceriades
entorpecerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpeza
entorpezas
entorpeza
entorpezamos
entorpezades
entorpezan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecese
entorpeceses
entorpecese
entorpecesemos
entorpecesedes
entorpecesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecer
entorpeceres
entorpecer
entorpecermos
entorpecerdes
entorpeceren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
entorpece
-
-
entorpecede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles entorpecer
entorpeceres
entorpecer
entorpecermos
entorpecerdes
entorpeceren
Xerundio entorpecendo
Participio entorpecido
entorpecida
entorpecidos
entorpecidas