enmarañar

enmarañar
v t, v pron

enlear.

Conxugar
VERBO enmarañar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmaraño
enmarañas
enmaraña
enmarañamos
enmarañades
enmarañan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañaba
enmarañabas
enmarañaba
enmarañabamos
enmarañabades
enmarañaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañei
enmarañaches
enmarañou
enmarañamos
enmarañastes
enmarañaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañara
enmarañaras
enmarañara
enmarañaramos
enmarañarades
enmarañaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañarei
enmarañarás
enmarañará
enmarañaremos
enmarañaredes
enmarañarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañaría
enmarañarías
enmarañaría
enmarañariamos
enmarañariades
enmarañarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañe
enmarañes
enmarañe
enmarañemos
enmarañedes
enmarañen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañase
enmarañases
enmarañase
enmarañasemos
enmarañasedes
enmarañasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañar
enmarañares
enmarañar
enmarañarmos
enmarañardes
enmarañaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
enmaraña
-
-
enmarañade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
enmarañar
enmarañares
enmarañar
enmarañarmos
enmarañardes
enmarañaren
Xerundio enmarañando
Participio enmarañado
enmarañada
enmarañados
enmarañadas