encandear

Escoitar
encandear

candea

  1. v t

    Provocar unha luz excesiva que alguén vexa con dificultade ou quede sen vista momentaneamente.
  2. v t

    Causar unha cousa ou persoa grande admiración ou asombro.

Sinónimos

cegar

Confrontacións

abraiar, fascinar, impresionar

Citas

  • Cando súa nai lle levantou a persiana os raios de sol encandeárono
  • Encandeouno cos seus traxes bonitos, pero realmente non tiña un can
  • Os castiñeiros encandean máis tarde cós bidueiros e cós amieiros

Palabras veciñas

encanar encanar encanastrar encandear encandecer encanecer encanelar
Conxugar
VERBO encandear
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandeo
encandeas
encandea
encandeamos
encandeades
encandean
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandeaba
encandeabas
encandeaba
encandeabamos
encandeabades
encandeaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandeei
encandeaches
encandeou
encandeamos
encandeastes
encandearon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandeara
encandearas
encandeara
encandearamos
encandearades
encandearan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandearei
encandearás
encandeará
encandearemos
encandearedes
encandearán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandearía
encandearías
encandearía
encandeariamos
encandeariades
encandearían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandee
encandees
encandee
encandeemos
encandeedes
encandeen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandease
encandeases
encandease
encandeasemos
encandeasedes
encandeasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandear
encandeares
encandear
encandearmos
encandeardes
encandearen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
encandea
-
-
encandeade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encandear
encandeares
encandear
encandearmos
encandeardes
encandearen
Xerundio encandeando
Participio encandeado
encandeada
encandeados
encandeadas