encabalgar

Escoitar
encabalgar

en- + cabalgar

  1. v t

    Montar sobre un animal.
  2. v t [LIT ]

    Interromper o sentido dun verso mediante o procedemento do encabalgamento.
  3. v i

    Estar unha cousa montada por riba doutra.

Sinónimos

acabalgar, cabalgar

Confrontacións

galopar, trotar

Citas

  • As táboas non encabalgan ben
  • Encabalgaba o burro como se fose un experto
  • O albanel non encabalgou ben as tellas e agora temos pingueiras
  • Traía o cu mallado porque encabalgou toda a noite

Palabras veciñas

enaugadoiro enaugar encabalgamento encabalgar encabar encabestramento encabestrar
Conxugar
VERBO encabalgar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgo
encabalgas
encabalga
encabalgamos
encabalgades
encabalgan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgaba
encabalgabas
encabalgaba
encabalgabamos
encabalgabades
encabalgaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalguei
encabalgaches
encabalgou
encabalgamos
encabalgastes
encabalgaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgara
encabalgaras
encabalgara
encabalgaramos
encabalgarades
encabalgaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgarei
encabalgarás
encabalgará
encabalgaremos
encabalgaredes
encabalgarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgaría
encabalgarías
encabalgaría
encabalgariamos
encabalgariades
encabalgarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgue
encabalgues
encabalgue
encabalguemos
encabalguedes
encabalguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgase
encabalgases
encabalgase
encabalgasemos
encabalgasedes
encabalgasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgar
encabalgares
encabalgar
encabalgarmos
encabalgardes
encabalgaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
encabalga
-
-
encabalgade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles encabalgar
encabalgares
encabalgar
encabalgarmos
encabalgardes
encabalgaren
Xerundio encabalgando
Participio encabalgado
encabalgada
encabalgados
encabalgadas