doer

doer

lat dolēre

  1. v i

    Causar ou sentir dor física ou moral.

  2. v pron

    Queixarse por algunha dor física ou moral.

  3. v pron

    Sentir piedade ou compaixón por algo ou alguén.

Citas

  • Aínda me doe a patada que me deu
  • Doeuse daquel esmolante e deulle unha caridade
  • Doíalle que tratasen o seu fillo tan mal
  • Doíase do golpe que lle derán
  • Doíase do trato que lle deran
Conxugar
VERBO doer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doio
does
doe
doemos
doedes
doen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doía
doías
doía
doïamos
doïades
doían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doín
doíches
doeu
doemos
doestes
doeron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doera
doeras
doera
doeramos
doerades
doeran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doerei
doerás
doerá
doeremos
doeredes
doerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doería
doerías
doería
doeriamos
doeriades
doerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doia
doias
doia
doiamos
doiades
doian
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doese
doeses
doese
doesemos
doesedes
doesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doer
doeres
doer
doermos
doerdes
doeren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
doe
-
-
doede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
doer
doeres
doer
doermos
doerdes
doeren
Xerundio doendo
Participio doído
doída
doídos
doídas