discernir

discernir

lat discĕrnere

  1. v t
    1. Percibir algo con claridade a través dos sentidos.

    2. Distinguir unha cousa fixándose nas diferenzas que ten con outras.

  2. v t [DER ]

    Encargar o xuíz a unha persoa a tutela dun menor ou dun incapacitado, ou o exercicio dun cargo determinado.

Sinónimos

Citas

  • Coa luz que había non discerniamos ben os detalles do cadro
  • Tes que discernir entre o amor e o cariño
Conxugar
VERBO discernir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discirno
discirnes
discirne
discernimos
discernides
discirnen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discernía
discernías
discernía
discerniamos
discerniades
discernían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discernín
discerniches
discerniu
discernimos
discernistes
discerniron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discernira
discerniras
discernira
discerniramos
discernirades
discerniran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discernirei
discernirás
discernirá
discerniremos
discerniredes
discernirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discerniría
discernirías
discerniría
discerniriamos
discerniriades
discernirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discirna
discirnas
discirna
discirnamos
discirnades
discirnan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discernise
discernises
discernise
discernisemos
discernisedes
discernisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discernir
discernires
discernir
discernirmos
discernirdes
discerniren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
discirne
-
-
discernide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
discernir
discernires
discernir
discernirmos
discernirdes
discerniren
Xerundio discernindo
Participio discernido
discernida
discernidos
discernidas