desolar

Escoitar
desolar

lat desolāre

  1. v t

    Causar un grave dano nun lugar.
  2. v t

    Causar unha grave aflición a alguén.
  3. v pron

    Ter ou mostrar unha gran tristeza.

Sinónimos

arrasar, devastar

Confrontacións

aflixir, entristecer

Citas

  • A ausencia do seu irmán emigrado desólaa
  • Desolouse cando viu as notas dos exames
  • O furacán desolou varias aldeas ao seu paso

Palabras veciñas

desolación desolado -da desolador -ra desolar desoldar desoleificación desoleificar
Conxugar
VERBO desolar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolo
desolas
desola
desolamos
desolades
desolan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolaba
desolabas
desolaba
desolabamos
desolabades
desolaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolei
desolaches
desolou
desolamos
desolastes
desolaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolara
desolaras
desolara
desolaramos
desolarades
desolaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolarei
desolarás
desolará
desolaremos
desolaredes
desolarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolaría
desolarías
desolaría
desolariamos
desolariades
desolarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desole
desoles
desole
desolemos
desoledes
desolen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolase
desolases
desolase
desolasemos
desolasedes
desolasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolar
desolares
desolar
desolarmos
desolardes
desolaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desola
-
-
desolade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desolar
desolares
desolar
desolarmos
desolardes
desolaren
Xerundio desolando
Participio desolado
desolada
desolados
desoladas