desimantar

desimantar

des- + imantar

  1. v t

    Facer que algo deixe de estar imantado.

  2. v pron

    Deixar de estar imantado.

Conxugar
VERBO desimantar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimanto
desimantas
desimanta
desimantamos
desimantades
desimantan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantaba
desimantabas
desimantaba
desimantabamos
desimantabades
desimantaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantei
desimantaches
desimantou
desimantamos
desimantastes
desimantaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantara
desimantaras
desimantara
desimantaramos
desimantarades
desimantaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantarei
desimantarás
desimantará
desimantaremos
desimantaredes
desimantarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantaría
desimantarías
desimantaría
desimantariamos
desimantariades
desimantarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimante
desimantes
desimante
desimantemos
desimantedes
desimanten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantase
desimantases
desimantase
desimantasemos
desimantasedes
desimantasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantar
desimantares
desimantar
desimantarmos
desimantardes
desimantaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desimanta
-
-
desimantade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desimantar
desimantares
desimantar
desimantarmos
desimantardes
desimantaren
Xerundio desimantando
Participio desimantado
desimantada
desimantados
desimantadas