desenlazar

Escoitar
desenlazar

des- + enlazar

  1. v t

    Soltar algo ou alguén que está enlazado. Tm v pron.
  2. v t

    Dar o desenlace dunha obra narrativa, teatral ou cinematográfica.
  3. v t

    Solucionar unha dificultade ou problema.

Sinónimos

resolver

Antónimos

enlazar

Citas

  • A súa intervención desenlazou o conflicto
  • Desenlazou a corda da caixa para poder abrila

Palabras veciñas

desengurrar desenherbar desenlace desenlazar desenlear desenleo desenlizar
Conxugar
VERBO desenlazar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazo
desenlazas
desenlaza
desenlazamos
desenlazades
desenlazan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazaba
desenlazabas
desenlazaba
desenlazabamos
desenlazabades
desenlazaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlacei
desenlazaches
desenlazou
desenlazamos
desenlazastes
desenlazaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazara
desenlazaras
desenlazara
desenlazaramos
desenlazarades
desenlazaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazarei
desenlazarás
desenlazará
desenlazaremos
desenlazaredes
desenlazarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazaría
desenlazarías
desenlazaría
desenlazariamos
desenlazariades
desenlazarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlace
desenlaces
desenlace
desenlacemos
desenlacedes
desenlacen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazase
desenlazases
desenlazase
desenlazasemos
desenlazasedes
desenlazasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazar
desenlazares
desenlazar
desenlazarmos
desenlazardes
desenlazaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desenlaza
-
-
desenlazade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desenlazar
desenlazares
desenlazar
desenlazarmos
desenlazardes
desenlazaren
Xerundio desenlazando
Participio desenlazado
desenlazada
desenlazados
desenlazadas