desaniñar

desaniñar

des- + aniñar

v i

Marchar unha ave fóra do niño.

Ex: Os parrulos desaniñaron tan pronto naceron.

Citas

  • Os parrulos desaniñaron tan pronto naceron.
Conxugar
VERBO desaniñar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniño
desaniñas
desaniña
desaniñamos
desaniñades
desaniñan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñaba
desaniñabas
desaniñaba
desaniñabamos
desaniñabades
desaniñaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñei
desaniñaches
desaniñou
desaniñamos
desaniñastes
desaniñaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñara
desaniñaras
desaniñara
desaniñaramos
desaniñarades
desaniñaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñarei
desaniñarás
desaniñará
desaniñaremos
desaniñaredes
desaniñarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñaría
desaniñarías
desaniñaría
desaniñariamos
desaniñariades
desaniñarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñe
desaniñes
desaniñe
desaniñemos
desaniñedes
desaniñen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñase
desaniñases
desaniñase
desaniñasemos
desaniñasedes
desaniñasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñar
desaniñares
desaniñar
desaniñarmos
desaniñardes
desaniñaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desaniña
-
-
desaniñade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desaniñar
desaniñares
desaniñar
desaniñarmos
desaniñardes
desaniñaren
Xerundio desaniñando
Participio desaniñado
desaniñada
desaniñados
desaniñadas