desafiuzar

desafiuzar

des- + afiuzar

  1. v t

    Declarar a un enfermo incurable e sen ningunha posibilidade de sobrevivir.

  2. v t [DER ]

    Obrigar ao inquilino ou arrendatario dun inmoble a abandonalo e restituír a posesión ao propietario da mesma.

Citas

  • Aínda que os médicos xa o desafiuzaran, el tiña esperanzas de se poder recuperar
  • Desafiuzouno ao negarlle o posto de traballo

Formas incorrectas

deshauciar
Conxugar
VERBO desafiuzar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiúzo
desafiúzas
desafiúza
desafiuzamos
desafiuzades
desafiúzan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiuzaba
desafiuzabas
desafiuzaba
desafiuzabamos
desafiuzabades
desafiuzaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiucei
desafiuzaches
desafiuzou
desafiuzamos
desafiuzastes
desafiuzaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiuzara
desafiuzaras
desafiuzara
desafiuzaramos
desafiuzarades
desafiuzaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiuzarei
desafiuzarás
desafiuzará
desafiuzaremos
desafiuzaredes
desafiuzarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiuzaría
desafiuzarías
desafiuzaría
desafiuzariamos
desafiuzariades
desafiuzarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiúce
desafiúces
desafiúce
desafiucemos
desafiucedes
desafiúcen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiuzase
desafiuzases
desafiuzase
desafiuzasemos
desafiuzasedes
desafiuzasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiuzar
desafiuzares
desafiuzar
desafiuzarmos
desafiuzardes
desafiuzaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
desafiúza
-
-
desafiuzade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
desafiuzar
desafiuzares
desafiuzar
desafiuzarmos
desafiuzardes
desafiuzaren
Xerundio desafiuzando
Participio desafiuzado
desafiuzada
desafiuzados
desafiuzadas