derrocar

Escoitar
derrocar
v t

Facer caer un sistema de goberno ou que unha persoa que ocupa un cargo ou un título o abandone.

Ex: Os sublevados derrocaron o goberno que saíra elixido nas eleccións, Derrocaron o presidente do goberno cun golpe de estado.

Citas

  • Os sublevados derrocaron o goberno que saíra elixido nas eleccións, Derrocaron o presidente do goberno cun golpe de estado.

Palabras veciñas

derribar derrick* derrocamento derrocar derrogación derrogador -ra derrogar
Conxugar
VERBO derrocar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derroco
derrocas
derroca
derrocamos
derrocades
derrocan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derrocaba
derrocabas
derrocaba
derrocabamos
derrocabades
derrocaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derroquei
derrocaches
derrocou
derrocamos
derrocastes
derrocaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derrocara
derrocaras
derrocara
derrocaramos
derrocarades
derrocaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derrocarei
derrocarás
derrocará
derrocaremos
derrocaredes
derrocarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derrocaría
derrocarías
derrocaría
derrocariamos
derrocariades
derrocarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derroque
derroques
derroque
derroquemos
derroquedes
derroquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derrocase
derrocases
derrocase
derrocasemos
derrocasedes
derrocasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derrocar
derrocares
derrocar
derrocarmos
derrocardes
derrocaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
derroca
-
-
derrocade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles derrocar
derrocares
derrocar
derrocarmos
derrocardes
derrocaren
Xerundio derrocando
Participio derrocado
derrocada
derrocados
derrocadas