deambular

Escoitar
deambular

lat deambulāre

v i

Camiñar dun lugar para outro sen rumbo determinado.

Ex: Despois de recibir a triste noticia deambulou pola cidade ata a noitiña, Deambulaba polo xardín da casa como se estivese mal da cabeza.

Sinónimos

errar

Citas

  • Despois de recibir a triste noticia deambulou pola cidade ata a noitiña, Deambulaba polo xardín da casa como se estivese mal da cabeza.

Palabras veciñas

dealbar dealer* deambulación deambular deambulatorio deán deantroponimización
Conxugar
VERBO deambular
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambulo
deambulas
deambula
deambulamos
deambulades
deambulan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambulaba
deambulabas
deambulaba
deambulabamos
deambulabades
deambulaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambulei
deambulaches
deambulou
deambulamos
deambulastes
deambularon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambulara
deambularas
deambulara
deambularamos
deambularades
deambularan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambularei
deambularás
deambulará
deambularemos
deambularedes
deambularán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambularía
deambularías
deambularía
deambulariamos
deambulariades
deambularían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambule
deambules
deambule
deambulemos
deambuledes
deambulen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambulase
deambulases
deambulase
deambulasemos
deambulasedes
deambulasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambular
deambulares
deambular
deambularmos
deambulardes
deambularen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
deambula
-
-
deambulade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles deambular
deambulares
deambular
deambularmos
deambulardes
deambularen
Xerundio deambulando
Participio deambulado
deambulada
deambulados
deambuladas