convir

convir

lat convenīre

  1. v i

    Ser unha cousa ou persoa útil, adecuada e conveniente para algo ou alguén.

  2. v i

    Chegar a un acordo dúas ou máis persoas.

  3. v i

    Coincidir ou estar de acordo en algo con alguén.

Sinónimos

Confrontacións

concertar

Citas

  • Conveño en que temos que cambiar o método de estudio se queremos aprobar
  • Máis che convén calar, Convenme o negocio que me propuxo para tirar bos rendementos, Ese mozo é un nugallán e non che convén
  • Os albaneis conviñeron connosco en que rematarían o traballo para o mes que vén, Conviñemos marchar ambos os dous
  • Todos conveñen no mérito desta obra
Conxugar
VERBO convir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conveño
convés
convén
convimos
convides/convindes
conveñen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conviña
conviñas
conviña
conviñamos
conviñades
conviñan
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
convín
conviñeches
conveu
conviñemos
conviñestes
conviñeron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conviñera
conviñeras
conviñera
conviñeramos
conviñerades
conviñeran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
convirei
convirás
convirá
conviremos
conviredes
convirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conviría
convirías
conviría
conviriamos
conviriades
convirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conveña
conveñas
conveña
conveñamos
conveñades
conveñan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conviñese
conviñeses
conviñese
conviñesemos
conviñesedes
conviñesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
conviñer
conviñeres
conviñer
conviñermos
conviñerdes
conviñeren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
convén
-
-
convide
ou
convinde
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
convir
convires
convir
convirmos
convirdes
conviren
Xerundio convindo
Participio convido/convindo
convida/convinda
convidos/convindos
convidas/convindas