consecuente
consecuente
lat consequēnte, p pres de consĕqui ‘seguir’
-
adx
Que é o resultado directo dunha cousa.
-
adx
Que non cambia das súas conviccións e actúa de forma que non contradí as súas ideas.
-
s
f
[LING ]
Segundo termo dunha correlación gramatical que segue o antecedente.
-
s
f
[MÚS ]
Motivo melódico que nunha fuga ou nun canon responde ou imita a proposición chamada antecedente.
Sinónimos
Confrontacións
coherente, congruenteCitas
- Nunca foi unha persoa consecuente coas súas opinións
- O esforzo comporta a súa consecuente recompensa