conceder

Escoitar
conceder

lat concedĕre ‘conceder’

  1. v t

    Ceder, quen ten autoridade para facelo, algunha cousa a alguén.
  2. v t

    Acceder a que alguén realice o que se expresa.

Sinónimos

dispensar, outorgar, permitir

Antónimos

denegar

Citas

  • Concedéronlle o primeiro premio de pintura
  • Non lle concedeu importancia ás faltas de ortografía e suspendeu o exame
  • Os seus pais concédenlle todo o que pide

Palabras veciñas

concavidade cóncavo -va cóncavo-convexo -xa conceder concelebración concelebrante concelebrar
Conxugar
VERBO conceder
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles concedo
concedes
concede
concedemos
concededes
conceden
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles concedía
concedías
concedía
concediamos
concediades
concedían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles concedín
concediches
concedeu
concedemos
concedestes
concederon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles concedera
concederas
concedera
concederamos
concederades
concederan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles concederei
concederás
concederá
concederemos
concederedes
concederán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles concedería
concederías
concedería
concederiamos
concederiades
concederían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles conceda
concedas
conceda
concedamos
concedades
concedan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles concedese
concedeses
concedese
concedesemos
concedesedes
concedesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles conceder
concederes
conceder
concedermos
concederdes
concederen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
concede
-
-
concedede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles conceder
concederes
conceder
concedermos
concederdes
concederen
Xerundio concedendo
Participio concedido
concedida
concedidos
concedidas