cominar

cominar

lat v *commināre lat commināri

  1. v t

    Ordenar con autoridade a alguén o cumprimento dun mandamento baixo a ameaza dunha pena determinada ou da execución forzosa.

  2. v t

    Ameazar a alguén cunha pena.

Conxugar
VERBO cominar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
comino
cominas
comina
cominamos
cominades
cominan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominaba
cominabas
cominaba
cominabamos
cominabades
cominaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominei
cominaches
cominou
cominamos
cominastes
cominaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominara
cominaras
cominara
cominaramos
cominarades
cominaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominarei
cominarás
cominará
cominaremos
cominaredes
cominarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominaría
cominarías
cominaría
cominariamos
cominariades
cominarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
comine
comines
comine
cominemos
cominedes
cominen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominase
cominases
cominase
cominasemos
cominasedes
cominasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominar
cominares
cominar
cominarmos
cominardes
cominaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
comina
-
-
cominade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cominar
cominares
cominar
cominarmos
cominardes
cominaren
Xerundio cominando
Participio cominado
cominada
cominados
cominadas