bráctea

bráctea

lat bractĕa ‘folla de metal’

  1. f [BOT ]

    Órgano foliáceo de estrutura máis simple ca a das follas normais e de forma, medida e coloración distintas destas e das pezas da corola, que está situado preto das flores, que nacen, a miúdo, na axila das brácteas.

  2. f [HIST ]

    Folla de metal batido, moi fina, xeralmente de ouro ou prata que se usaba en Oriente, en Grecia e en Roma para fabricar xoias ou para revestir obxectos.