bardar

bardar

barda ‘cerrume de toxos’

v t

Cercar un terreo con barda.

Ex: Sempre veñen estragar o millo, imos ter que bardar.

Citas

  • Sempre veñen estragar o millo, imos ter que bardar.
Conjugar
VERBO bardar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardo
bardas
barda
bardamos
bardades
bardan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardaba
bardabas
bardaba
bardabamos
bardabades
bardaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardei
bardaches
bardou
bardamos
bardastes
bardaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardara
bardaras
bardara
bardaramos
bardarades
bardaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardarei
bardarás
bardará
bardaremos
bardaredes
bardarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardaría
bardarías
bardaría
bardariamos
bardariades
bardarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
barde
bardes
barde
bardemos
bardedes
barden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardase
bardases
bardase
bardasemos
bardasedes
bardasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardar
bardares
bardar
bardarmos
bardardes
bardaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
barda
-
-
bardade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
bardar
bardares
bardar
bardarmos
bardardes
bardaren
Xerundio bardando
Participio bardado
bardada
bardados
bardadas