atronar

atronar

lat attonāre

  1. v t

    Estremecer algo ou a alguén cun ruído forte.

  2. v t

    Perturbar os sentidos mediante un estrondo.

Sinónimos

Citas

  • Atronoume co seu forte aturuxo
  • O terremoto atronou o país, Atronou todo o hospital cos seus berros de dor
Conjugar
VERBO atronar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atrono
atronas
atrona
atronamos
atronades
atronan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronaba
atronabas
atronaba
atronabamos
atronabades
atronaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronei
atronaches
atronou
atronamos
atronastes
atronaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronara
atronaras
atronara
atronaramos
atronarades
atronaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronarei
atronarás
atronará
atronaremos
atronaredes
atronarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronaría
atronarías
atronaría
atronariamos
atronariades
atronarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atrone
atrones
atrone
atronemos
atronedes
atronen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronase
atronases
atronase
atronasemos
atronasedes
atronasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronar
atronares
atronar
atronarmos
atronardes
atronaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
atrona
-
-
atronade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
atronar
atronares
atronar
atronarmos
atronardes
atronaren
Xerundio atronando
Participio atronado
atronada
atronados
atronadas