atimia
atimia
gr ἀϴ υμία ‘inquietude’
-
s
f
[HIST/DER ]
Acto polo que, na Grecia Antiga, era posto fóra da lei o cidadán culpable de infrinxir o dereito público, que o privaba dos seus dereitos cívicos fundamentais. Correspóndese coa capitis diminutio romana.
-
s
f
[PAT ]
Ausencia do timo.
-
s
f
[PSIC ]
Diminución ou desaparición da afectividade.