asestar

Escoitar
asestar

lat sextus ‘branco de puntería’

  1. v t

    Dirixir o tiro dunha arma cara a un obxectivo.
  2. v t

    Causar un golpe ou unha ferida a algunha cousa ou a alguén.

Sinónimos

apuntar

Citas

  • Asestoulle unha labazada na cara

Palabras vecinas

asesoramento asesorar asesoría asestar aseteador -ra asetear aseveración
Conjugar
VERBO asestar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asesto
asestas
asesta
asestamos
asestades
asestan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestaba
asestabas
asestaba
asestabamos
asestabades
asestaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestei
asestaches
asestou
asestamos
asestastes
asestaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestara
asestaras
asestara
asestaramos
asestarades
asestaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestarei
asestarás
asestará
asestaremos
asestaredes
asestarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestaría
asestarías
asestaría
asestariamos
asestariades
asestarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles aseste
asestes
aseste
asestemos
asestedes
asesten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestase
asestases
asestase
asestasemos
asestasedes
asestasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestar
asestares
asestar
asestarmos
asestardes
asestaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
asesta
-
-
asestade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles asestar
asestares
asestar
asestarmos
asestardes
asestaren
Xerundio asestando
Participio asestado
asestada
asestados
asestadas