arremeter

arremeter

a- + re- + meter

  1. v t

    Obrigar a saír un animal impetuosamente.

  2. v i

    Dirixirse a alguén con ímpeto e violencia, xa sexa de forma intencionada ou involuntaria.

Confrontaciones

acometer, atacar

Citas

  • O seu libro arremete contra todos os convencionalismos, Arremeteu contra el sen pensalo
Conjugar
VERBO arremeter
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremeto
arremetes
arremete
arremetemos
arremetedes
arremeten
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremetía
arremetías
arremetía
arremetiamos
arremetiades
arremetían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremetín
arremetiches
arremeteu
arremetemos
arremetestes
arremeteron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremetera
arremeteras
arremetera
arremeteramos
arremeterades
arremeteran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremeterei
arremeterás
arremeterá
arremeteremos
arremeteredes
arremeterán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremetería
arremeterías
arremetería
arremeteriamos
arremeteriades
arremeterían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremeta
arremetas
arremeta
arremetamos
arremetades
arremetan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremetese
arremeteses
arremetese
arremetesemos
arremetesedes
arremetesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremeter
arremeteres
arremeter
arremetermos
arremeterdes
arremeteren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
arremete
-
-
arremetede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
arremeter
arremeteres
arremeter
arremetermos
arremeterdes
arremeteren
Xerundio arremetendo
Participio arremetido
arremetida
arremetidos
arremetidas