tempo

tempo

lat tempu

Plural: tempos
  1. s m

    Sucesión das cousas, considerada como transcorrente dunha maneira continua e uniforme e que se mide por fenómenos sucesivos acontecidos a intervalos regulares, como o ciclo solar, o ciclo lunar ou o curso das estacións.

  2. s m

    Período determinado dentro desta sucesión.

  3. s m

    Idade de algo ou alguén.

  4. s m

    Período de longa extensión.

  5. s m

    Período ao que se alude e que adoita ter como referente algún feito concreto.

  6. s m

    Espazo ou momento apropiado para facer algo.

  7. s m [METEOR ]

    Estado da atmosfera nun lugar e nun momento determinado. Tm fig.

  8. s m
    1. Cada unha das partes en que se divide a execución dalgunha cousa.

    2. [MÚS ]

      Parte ou división do compás.

  9. s m [LING ]

    Morfema verbal que expresa o momento en que ocorre a acción.

    1. s

      Parámetro real que constitúe unha das coordenadas do conxunto continuo espazo-tempo que permite situar un punto material nunha sucesión de acontecementos observados desde un mesmo sistema de referencia.

    2. tempo sideral

      Magnitude que é igual ao valor do ángulo horario ou dun punto da esfera celeste que se toma como referencia no instante considerado.

    3. tempo universal [TU]

      Tempo solar medio do observatorio de Greenwich.

Frases hechas

  • A tempo loc adv No momento oportuno.

  • 2 Traballar en van en algo que non d

  • A un tempo loc adv Ao mesmo tempo.

  • Andar/ir co(s) tempo(s). Adaptarse

  • Aproveitar o tempo. Dedicarse a cousas

  • Co tempo loc adv Co paso do tempo.

  • Con tempo loc adv Cun espazo de tempo anticipado.

  • En tempo loc adv Con tempo suficiente.

  • Facer tempo. Entreterse mentres se espera algo.

  • Matar/pasar o tempo. Facer algo s

  • Noutro tempo. No pasado.

  • Perder o tempo. 1 Facer algo sen sacar proveito cando hai que facer algo m

  • Ter tempo. Dispo

Refranes

  • A conta do perdido: o que non se faga hoxe, farase o domingo.
  • Á curta ou á larga o tempo todo o alcanza.
  • A día claro, escuro nubrado.
  • A muller que moito se pasea han tece a súa tea.
  • A pera dura co tempo madura.
  • Acudirlle ao coiro con albaialde, que os anos non se van en balde.
  • Aire soán, malo no inverno e peor no verán.
  • Andando, andando, todo vai chegando.
  • Andando, andando, todo vai pasando.
  • Andando, andando, volvemos aos tempos de antano.
  • Axiña vén o que se ve.
  • Calquera tempo pasado é mellorado.
  • Cando chove e fai sol, é tempo de pagar as débedas.
  • Cando fai o seu tempo, non fai mal tempo.
  • Cando non fai o seu tempo, non fai bo tempo.
  • Cando o verán é inverno e o inverno é verán, mal anda para os pobres o ano de pan.
  • Co tempo maduran as uvas.
  • Co tempo todo chega.
  • Co tempo todo morreo
  • Co tempo todo pasa.
  • Co tempo todo se acaba.
  • Co tempo todo se vai.
  • Co tempo veñen os figos.
  • Culleres fainas o tempo.
  • Dar tempo ao tempo é de bo senso.
  • De mozo logo se sae; pero a selo non volve naide.
  • Día a día morreu miña tía.
  • Día a día, maio á porta.
  • Día tras día maio vai fóra.
  • Día tras día vanse indo os anos.
  • Día tras día, maio chega.
  • Día tras día, semana ao cabo.
  • Dona que moito mira, pouco fía.
  • En coser e descoser, o fío e o tempo téñense que perder.
  • Entroido, á raxeira; Pascua, á lareira.
  • Fíe quen fiou, que a Navidade xa pasou.
  • Maio pardo, san Xoán claro.
  • Marzo pardo, san Xoán claro.
  • Marzo pardo, sinal de bo ano.
  • Meu carriño novo: ¿quen te fará vello? -Tres meses de verán e nove de inverno.
  • Moitas cousas un chora, das que despois se ri e se mofa.
  • Nin polo bo tempo te agaches, nin polo malo te asañes.
  • No tempo de marzo á mañá enxoito e á tarde mollado.
  • No tempo dos coellos non hai consellos.
  • Non é bo tempo o que non é do seu tempo.
  • Non hai mestre coma o tempo.
  • Non hai prazo que non chegue nin forza que non se acabe.
  • Non hai prazo que non chegue.
  • Non hai prazo que non se cumpra nin débeda que non se pague.
  • Non se fai fóra de tempo o que se pode facer en todo tempo.
  • Nubes na montaña, vellas á borralla; nubes na ribeira, vellas á raxeira.
  • O bo tempo é pai do bo goberno.
  • O bo tempo está no pote.
  • O circo do sol molla o pastor, o da lúa ou molla ou enxuga.
  • O crego e mailo raposo, se perden a mañá, perden o día todo.
  • O mellor mestre é o tempo e a mellor mestra a experiencia.
  • Ó pasado díselle "adiós", para que non volva onda nós.
  • O que non ten que facer sacha as patacas antes de nacer.
  • O rocío de agosto dá polo rostro.
  • O tempo aclara as cousas e o tempo as escurece.
  • O tempo corre e todo vai detrás del.
  • O tempo corre.
  • O tempo creba sen canto nio pedra.
  • O tempo dá bo consello.
  • O tempo dá o remedio e nunca falta o bo consello.
  • Ó tempo das brevas todos se achegan.
  • O tempo é diñeiro.
  • O tempo e o diñeiro corren a paso lixeiro.
  • O tempo é o inventor de moitas cousas.
  • O tempo é o mellor conselleiro.
  • O tempo é o mellor mestre.
  • O tempo é ouro.
  • O tempo é pai da verdade e irmán da mentira.
  • O tempo é pai dos enganos.
  • O tempo é sabio pero o diaño é vello.
  • O tempo fai culleres.
  • O tempo non agarda por ninguén.
  • O tempo non anda para atrás.
  • O tempo non pasa en balde.
  • O tempo non recúa, porque non é mula.
  • O tempo non se detén, porque non fala con ninguén.
  • O tempo non se para nin recúa nin adianta. •
  • O tempo nunca ten présa pero sempre chega.
  • O tempo pasado sempre foi louvado.
  • O tempo todo o amansa.
  • O tempo todo o cobre, todo o encobre e todo o descobre.
  • O tempo todo o cura, ata topar connosco na sepultura.
  • O tempo todo o cura, menos a morte, que esa non ten cura.
  • O tempo todo o tapa e todo o destapa.
  • O tempo todo o trae e todo o leva.
  • O tempo trae as flores e, despois de as traer, fainas toller e vólveas traer.
  • O tempo tráeo todo e lévao todo.
  • O tempo vaise e os anos véñense.
  • Os anos non se van en balde.
  • Os días non corren en balde.
  • Ovella que berra, bocado perde.
  • Perdendo o tempo non se gaña diñeiro.
  • Quen predica en deserto, perde o sermón; e quen lava a cabeza ao burro, perde o xabrón.
  • Roibéns de sol levantado, é sin al de tempo molIado.
  • Roibéns de sol posto, é sinal de tempo enxoito.
  • San Francisco vén con vela e San Xosé vaise con ela.
  • Se a noite de Navidade for de luar, labra ben para sementar.
  • Se o mes de agosto vén claro, bo magosto e bo nabo; se vén nubrado, poucas castañas e nabos furados.
  • Tempo contado logo pasa.
  • Tempo e fortuna, todo se muda.
  • Tempo e sazón a ninguén dan conta nin razón.
  • Tempo ido, tempo perdido.
  • Tempo pasado que vén a memoria dá máis pena que gloria.
  • Tempo trae tempo.
  • Tempo tras de tempo e auga tras de vento.
  • Tempo tras tempo, tempo vén.
  • Tempo virá que o teu espello non te coñecerá.
  • Tempo, vento, muller e fortuna axiña se mudan.
  • Tempos van e tempos veñen, sobran os que penas teñen.
  • Tódalas cousas quereD o seu tempo.
  • Todo tempo pasado foi o máis louvado, porque o que está por vir, ou nos fará chorar ou nos fará sorrir.
  • Todo tempo pasado foi o mellor.
  • Tras deste tempo ha de vir outro.
  • Tras do bo tempo ha vir o mal tempo.
  • Tras do mal tempo ha de vir o bo tempo.
  • Tras dun día vén outro e así se van indo todos.
  • Un tempo malo trae outro tempo bo.
  • Un tempo tras doutro tempo logo vén e axiña se vaL
  • Voa o tempo como voa o vento.
  • ¡Boa moza levas, Pedro! Ela o dirá co tempo.