suplir

Escoitar
suplir

lat supplēre

  1. v t

    Substituír provisionalmente a alguén facendo as súas funcións.
  2. v t

    Paliar cunha cousa a carencia doutra.

Citas

  • A súa boa vontade suple a falta de experiencia
  • Este rapaz supliume durante as vacacións

Palabras vecinas

suplicar suplicatorio -ria suplicio suplir supoñer supoñer supor
Conjugar
VERBO suplir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplo
suples
suple
suplimos
suplides
suplen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplía
suplías
suplía
supliamos
supliades
suplían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplín
supliches
supliu
suplimos
suplistes
supliron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplira
supliras
suplira
supliramos
suplirades
supliran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplirei
suplirás
suplirá
supliremos
supliredes
suplirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles supliría
suplirías
supliría
supliriamos
supliriades
suplirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles supla
suplas
supla
suplamos
suplades
suplan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplise
suplises
suplise
suplisemos
suplisedes
suplisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplir
suplires
suplir
suplirmos
suplirdes
supliren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
suple
-
-
suplide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles suplir
suplires
suplir
suplirmos
suplirdes
supliren
Xerundio suplindo
Participio suplido
suplida
suplidos
suplidas