rubricar

rubricar

lat rubricāre

  1. v t

    Pór a rúbrica na sinatura dun documento ou escrito.

  2. v t

    Suscribir ou dar testemuño de algo.

Confrontaciones

asinar

Citas

  • Rubrico o que contou porque eu estaba presente
  • Rubricou o texto rapidamente
Conjugar
VERBO rubricar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubrico
rubricas
rubrica
rubricamos
rubricades
rubrican
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubricaba
rubricabas
rubricaba
rubricabamos
rubricabades
rubricaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubriquei
rubricaches
rubricou
rubricamos
rubricastes
rubricaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubricara
rubricaras
rubricara
rubricaramos
rubricarades
rubricaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubricarei
rubricarás
rubricará
rubricaremos
rubricaredes
rubricarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubricaría
rubricarías
rubricaría
rubricariamos
rubricariades
rubricarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubrique
rubriques
rubrique
rubriquemos
rubriquedes
rubriquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubricase
rubricases
rubricase
rubricasemos
rubricasedes
rubricasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubricar
rubricares
rubricar
rubricarmos
rubricardes
rubricaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
rubrica
-
-
rubricade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
rubricar
rubricares
rubricar
rubricarmos
rubricardes
rubricaren
Xerundio rubricando
Participio rubricado
rubricada
rubricados
rubricadas