apoutar

apoutar

poutada

  1. v t

    Amarrar a embarcación coa poutada.

  2. v t

    Asir fortemente coas dúas mans.

  3. v t

    Golpear ou ferir coa pouta.

Confrontaciones

ancorar

Citas

  • Apoutou o baúl e trasladouno ao faiado
Conjugar
VERBO apoutar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apouto
apoutas
apouta
apoutamos
apoutades
apoutan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutaba
apoutabas
apoutaba
apoutabamos
apoutabades
apoutaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutei
apoutaches
apoutou
apoutamos
apoutastes
apoutaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutara
apoutaras
apoutara
apoutaramos
apoutarades
apoutaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutarei
apoutarás
apoutará
apoutaremos
apoutaredes
apoutarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutaría
apoutarías
apoutaría
apoutariamos
apoutariades
apoutarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoute
apoutes
apoute
apoutemos
apoutedes
apouten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutase
apoutases
apoutase
apoutasemos
apoutasedes
apoutasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutar
apoutares
apoutar
apoutarmos
apoutardes
apoutaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
apouta
-
-
apoutade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apoutar
apoutares
apoutar
apoutarmos
apoutardes
apoutaren
Xerundio apoutando
Participio apoutado
apoutada
apoutados
apoutadas