reconducir

Escoitar
reconducir

lat reconducĕre

  1. v t

    Rectificar a orientación dun asunto.
  2. v t [DER ]

    Prorrogar tácita ou expresamente un contrato de arrendamento ou doutro tipo.

Palabras vecinas

reconco recóndito -ta recondución reconducir recoñecemento recoñecer recoñecíbel
Conjugar
VERBO reconducir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconduzo
reconduces
reconduce
reconducimos
reconducides
reconducen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconducía
reconducías
reconducía
reconduciamos
reconduciades
reconducían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconducín
reconduciches
reconduciu
reconducimos
reconducistes
reconduciron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconducira
reconduciras
reconducira
reconduciramos
reconducirades
reconduciran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconducirei
reconducirás
reconducirá
reconduciremos
reconduciredes
reconducirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconduciría
reconducirías
reconduciría
reconduciriamos
reconduciriades
reconducirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconduza
reconduzas
reconduza
reconduzamos
reconduzades
reconduzan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconducise
reconducises
reconducise
reconducisemos
reconducisedes
reconducisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconducir
reconducires
reconducir
reconducirmos
reconducirdes
reconduciren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
reconduce
-
-
reconducide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles reconducir
reconducires
reconducir
reconducirmos
reconducirdes
reconduciren
Xerundio reconducindo
Participio reconducido
reconducida
reconducidos
reconducidas