reanimar

reanimar

re- + animar

  1. v t

    olver á vida.

  2. v t

    Infundir ánimo a quen está abatido.

  3. v pron

    Recobrar o coñecemento.

  4. v pron

    Recuperar o ánimo.

Citas

  • O médico reanimou o paciente despois do infarto
  • Reanimábase colocando as pernas en alto
  • Reanimouno co seu apoio
  • Reanimouse coa axuda dos amigos
Conjugar
VERBO reanimar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimo
reanimas
reanima
reanimamos
reanimades
reaniman
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimaba
reanimabas
reanimaba
reanimabamos
reanimabades
reanimaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimei
reanimaches
reanimou
reanimamos
reanimastes
reanimaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimara
reanimaras
reanimara
reanimaramos
reanimarades
reanimaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimarei
reanimarás
reanimará
reanimaremos
reanimaredes
reanimarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimaría
reanimarías
reanimaría
reanimariamos
reanimariades
reanimarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanime
reanimes
reanime
reanimemos
reanimedes
reanimen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimase
reanimases
reanimase
reanimasemos
reanimasedes
reanimasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimar
reanimares
reanimar
reanimarmos
reanimardes
reanimaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
reanima
-
-
reanimade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
reanimar
reanimares
reanimar
reanimarmos
reanimardes
reanimaren
Xerundio reanimando
Participio reanimado
reanimada
reanimados
reanimadas