apesarar

apesarar

pesar

  1. v t

    Causar pena ou pesar.

  2. v pron

    Sentir pena ou pesar.

Antónimos

Confrontaciones

aflixir

Citas

  • Apesarouse despois de que os seus pais se separasen
Conjugar
VERBO apesarar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesaro
apesaras
apesara
apesaramos
apesarades
apesaran
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesaraba
apesarabas
apesaraba
apesarabamos
apesarabades
apesaraban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesarei
apesaraches
apesarou
apesaramos
apesarastes
apesararon
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesarara
apesararas
apesarara
apesararamos
apesararades
apesararan
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesararei
apesararás
apesarará
apesararemos
apesararedes
apesararán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesararía
apesararías
apesararía
apesarariamos
apesarariades
apesararían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesare
apesares
apesare
apesaremos
apesaredes
apesaren
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesarase
apesarases
apesarase
apesarasemos
apesarasedes
apesarasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesarar
apesarares
apesarar
apesararmos
apesarardes
apesararen

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
apesara
-
-
apesarade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
apesarar
apesarares
apesarar
apesararmos
apesarardes
apesararen
Xerundio apesarando
Participio apesarado
apesarada
apesarados
apesaradas