posuír

posuír

lat possidēre

  1. v t

    Ter algo como propio gozando do seu uso.

  2. v t

    Ter un don ou unha virtude.

  3. v t

    Dispor da vontade e das facultades doutro.

  4. v t [DER ]

    Gozar dunha cousa ou dun dereito para dispor del.

  5. v t

    Ter relación sexual con alguén.

Citas

  • Posúe una colección de selos
  • Posuía unha gran paciencia
  • Posuíuno un medo irrefreable, Seica o posuíu un espírito

Palabras vecinas

póstumo -ma postura posuidor -ra posuír posverbal pota pota
Conjugar
VERBO posuír
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posúo
posúes
posúe
posuímos
posuídes
posúen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuía
posuías
posuía
posuïamos
posuïades
posuían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuín
posuíches
posuíu
posuímos
posuístes
posuíron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuíra
posuíras
posuíra
posuiramos
posuirades
posuíran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuirei
posuirás
posuirá
posuiremos
posuiredes
posuirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuiría
posuirías
posuiría
posuiriamos
posuiriades
posuirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posúa
posúas
posúa
posuamos
posuades
posúan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuíse
posuíses
posuíse
posuisemos
posuisedes
posuísen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuír
posuíres
posuír
posuírmos
posuírdes
posuíren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
posúe
-
-
posuíde
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
posuír
posuíres
posuír
posuírmos
posuírdes
posuíren
Xerundio posuíndo
Participio poseso/posuído
posesa/posuída
posesos/posuídos
posesas/posuídas