percutir

percutir

lat percutĕre

v t

Golpear, dar un golpe ou unha forte sacudida.

Ex: O percusor dunha arma de fogo percute o cartucho e produce a chispa, Percutía a pandeireta coa man dereita, Percutiu o cigarro varias veces sobre a mesa antes de acendelo

Citas

  • O percusor dunha arma de fogo percute o cartucho e produce a chispa, Percutía a pandeireta coa man dereita, Percutiu o cigarro varias veces sobre a mesa antes de acendelo
Conjugar
VERBO percutir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percuto
percutes
percute
percutimos
percutides
percuten
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutía
percutías
percutía
percutiamos
percutiades
percutían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutín
percutiches
percutiu
percutimos
percutistes
percutiron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutira
percutiras
percutira
percutiramos
percutirades
percutiran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutirei
percutirás
percutirá
percutiremos
percutiredes
percutirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutiría
percutirías
percutiría
percutiriamos
percutiriades
percutirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percuta
percutas
percuta
percutamos
percutades
percutan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutise
percutises
percutise
percutisemos
percutisedes
percutisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutir
percutires
percutir
percutirmos
percutirdes
percutiren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
percute
-
-
percutide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
percutir
percutires
percutir
percutirmos
percutirdes
percutiren
Xerundio percutindo
Participio percutido
percutida
percutidos
percutidas