partir

partir

lat partīre

  1. v t
    1. Facer anacos dalgunha cousa.

    2. Dividir algo en dúas ou máis partes, especialmente para distribuílas.

  2. v i

    Dividirse en dúas ou máis partes.

  3. v i

    Marchar dun lugar.

  4. v i

    Tomar algunha cousa como base para un razoamento.

Sinónimos

Confrontaciones

cortar

Citas

  • A mesa non puido co peso e partiu
  • O autobús partiu de madrugada
  • Os canteiros partiron toda a pedra nun día
  • Os problemas partiron do seu mal carácter
  • Partiron o capital paterno, OBS: Nalgunhas construcións omítese o complemento e adquire valor absoluto, Os sobriños aínda non partiron
  • Partiu un anaco de torta e comeuno
  • Partiu un brazo, O temporal partiu as árbores

Frases hechas

  • A partir de loc prep Desde o punto que se indica.

Conjugar
VERBO partir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parto
partes
parte
partimos
partides
parten
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partía
partías
partía
partiamos
partiades
partían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partín
partiches
partiu
partimos
partistes
partiron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partira
partiras
partira
partiramos
partirades
partiran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partirei
partirás
partirá
partiremos
partiredes
partirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partiría
partirías
partiría
partiriamos
partiriades
partirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
parta
partas
parta
partamos
partades
partan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partise
partises
partise
partisemos
partisedes
partisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partir
partires
partir
partirmos
partirdes
partiren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
parte
-
-
partide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
partir
partires
partir
partirmos
partirdes
partiren
Xerundio partindo
Participio partido
partida
partidos
partidas