outorgar

Escoitar
outorgar

lat v *auctoricāre lat auctorāre ‘autorizar’

  1. v t

    Adxudicar, doar ou permitir algo a alguén.
  2. v t

    Conceder algunha cousa que se pide.
  3. v t

    Facer un contrato ou unha escritura diante de notario.

Citas

  • O presidente outorgoulle novas competencias
  • Outorgáronlle o premio polo conxunto da súa obra

Palabras vecinas

outorgable outorgamento outorgante outorgar output* outrigger* outro -tra
Conjugar
VERBO outorgar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgo
outorgas
outorga
outorgamos
outorgades
outorgan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgaba
outorgabas
outorgaba
outorgabamos
outorgabades
outorgaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorguei
outorgaches
outorgou
outorgamos
outorgastes
outorgaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgara
outorgaras
outorgara
outorgaramos
outorgarades
outorgaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgarei
outorgarás
outorgará
outorgaremos
outorgaredes
outorgarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgaría
outorgarías
outorgaría
outorgariamos
outorgariades
outorgarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgue
outorgues
outorgue
outorguemos
outorguedes
outorguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgase
outorgases
outorgase
outorgasemos
outorgasedes
outorgasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgar
outorgares
outorgar
outorgarmos
outorgardes
outorgaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
outorga
-
-
outorgade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles outorgar
outorgares
outorgar
outorgarmos
outorgardes
outorgaren
Xerundio outorgando
Participio outorgado
outorgada
outorgados
outorgadas