omitir

Escoitar
omitir

lat omittĕre

v t

Ignorar calquera cousa que cumpría dicir ou facer.

Ex: O forense omitiu moitos detalles cando falou coa familia da vítima Ex: Non omitiron ningún dos pasos que se indicaban nas instrucións

Sinónimos

preterir

Citas

  • Non omitiron ningún dos pasos que se indicaban nas instrucións
  • O forense omitiu moitos detalles cando falou coa familia da vítima

Palabras vecinas

omisible omisión omiso -sa omitir omni- ómnibus omnidireccional
Conjugar
VERBO omitir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omito
omites
omite
omitimos
omitides
omiten
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitía
omitías
omitía
omitiamos
omitiades
omitían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitín
omitiches
omitiu
omitimos
omitistes
omitiron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitira
omitiras
omitira
omitiramos
omitirades
omitiran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitirei
omitirás
omitirá
omitiremos
omitiredes
omitirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitiría
omitirías
omitiría
omitiriamos
omitiriades
omitirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omita
omitas
omita
omitamos
omitades
omitan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitise
omitises
omitise
omitisemos
omitisedes
omitisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitir
omitires
omitir
omitirmos
omitirdes
omitiren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
omite
-
-
omitide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles omitir
omitires
omitir
omitirmos
omitirdes
omitiren
Xerundio omitindo
Participio omitido
omitida
omitidos
omitidas