obstinar

Escoitar
obstinar

lat obstināre

v pron

Manterse firme nunha resolución, un propósito ou unha opinión.

Ex: Luís obstinouse na súa idea e non cedeu.

Citas

  • Luís obstinouse na súa idea e non cedeu.

Palabras vecinas

obstetricia obstinación obstinado -da obstinar obstrución obstrucionismo obstrucionista
Conjugar
VERBO obstinar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstino
obstinas
obstina
obstinamos
obstinades
obstinan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinaba
obstinabas
obstinaba
obstinabamos
obstinabades
obstinaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinei
obstinaches
obstinou
obstinamos
obstinastes
obstinaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinara
obstinaras
obstinara
obstinaramos
obstinarades
obstinaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinarei
obstinarás
obstinará
obstinaremos
obstinaredes
obstinarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinaría
obstinarías
obstinaría
obstinariamos
obstinariades
obstinarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstine
obstines
obstine
obstinemos
obstinedes
obstinen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinase
obstinases
obstinase
obstinasemos
obstinasedes
obstinasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinar
obstinares
obstinar
obstinarmos
obstinardes
obstinaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
obstina
-
-
obstinade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles obstinar
obstinares
obstinar
obstinarmos
obstinardes
obstinaren
Xerundio obstinando
Participio obstinado
obstinada
obstinados
obstinadas