abundar

Escoitar
abundar

lat abundāre lat ab- ‘intensidade’ + unda ‘rebosar, anegar’

  1. v i

    Haber ou ter en abundancia.
  2. v i

    Amosar o acordo con algunha idea ou opinión empregando os argumentos precisos. OBS: Úsase coa preposición en.

Antónimos

escasear

Confrontaciones

abondar

Citas

  • No campo abundan os insectos
  • O delegado de clase abundou nas opinións expostas polos seus compañeiros

Palabras vecinas

abundancia abundancial abundante abundar abur! abura aburar
Conjugar
VERBO abundar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundo
abundas
abunda
abundamos
abundades
abundan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundaba
abundabas
abundaba
abundabamos
abundabades
abundaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundei
abundaches
abundou
abundamos
abundastes
abundaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundara
abundaras
abundara
abundaramos
abundarades
abundaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundarei
abundarás
abundará
abundaremos
abundaredes
abundarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundaría
abundarías
abundaría
abundariamos
abundariades
abundarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abunde
abundes
abunde
abundemos
abundedes
abunden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundase
abundases
abundase
abundasemos
abundasedes
abundasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundar
abundares
abundar
abundarmos
abundardes
abundaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
abunda
-
-
abundade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles abundar
abundares
abundar
abundarmos
abundardes
abundaren
Xerundio abundando
Participio abundado
abundada
abundados
abundadas