incomodar

incomodar

lat incommodāre

  1. v t

    Causar incomodidade.

  2. v t

    Causar enfado.

  3. v pron

    Sentir incomodidade.

  4. v pron

    Sentir enfado.

Sinónimos

Citas

  • Deixa de incomodalo con tantas preguntas
  • Incomodáchelo ao non lle faceres caso
  • Incomodouse comigo, e non sei por qué
  • Non te incomodes, que xa collo eu o azucre
Conjugar
VERBO incomodar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodo
incomodas
incomoda
incomodamos
incomodades
incomodan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodaba
incomodabas
incomodaba
incomodabamos
incomodabades
incomodaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodei
incomodaches
incomodou
incomodamos
incomodastes
incomodaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodara
incomodaras
incomodara
incomodaramos
incomodarades
incomodaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodarei
incomodarás
incomodará
incomodaremos
incomodaredes
incomodarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodaría
incomodarías
incomodaría
incomodariamos
incomodariades
incomodarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomode
incomodes
incomode
incomodemos
incomodedes
incomoden
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodase
incomodases
incomodase
incomodasemos
incomodasedes
incomodasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodar
incomodares
incomodar
incomodarmos
incomodardes
incomodaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
incomoda
-
-
incomodade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
incomodar
incomodares
incomodar
incomodarmos
incomodardes
incomodaren
Xerundio incomodando
Participio incomodado
incomodada
incomodados
incomodadas