amencer

Escoitar
amencer

lat ad ‘a’ + mane ‘mañá’ + suf -scere ‘-ecer’

Plural: amenceres
  1. v i

    Saír a luz do sol pola mañá.
  2. v i

    Chegar a un determinado espazo ou lugar nada máis saír o sol.
  3. s m

    Primeira luz que sae nada máis facerse de día.

Sinónimos

abrente, alba, albor, alborada, alborexar, amañecer, aurora, clarear, clarexar, rompente

Citas

  • Ergueuse ao amencer para ir cazar coellos ao monte
  • Gústame erguerme cedo no verán para ver o amencer
  • O avó amenceu con novos folgos e levounos á praia pola mañá

Palabras vecinas

ameloado -da ameloblasto amén amencer amencia amencida améndoa
Conjugar
VERBO amencer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amence

-

-

-
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amencía

-

-

-
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amenceu

-

-

-
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amencera

-

-

-
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amencerá

-

-

-
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amencería

-

-

-

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amenza

-

-

-
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amencese

-

-

-
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amencer

-

-

-

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
%

-
-
%

-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -

-
amencer

-

-

-
Xerundio amencendo
Participio amencido
amencida
amencidos
amencidas