estatuír

Escoitar
estatuír

lat statuĕre ‘establecer’

  1. v t

    Establecer as normas que rexen a vida interna dun organismo social ou empresarial.
  2. v t

    Probar que algo é verdadeiro.

Citas

  • Estatuíron as normas de réxime interno da empresa
  • Os especialistas estatuíron a autenticidade do documento

Palabras vecinas

estatua estatuaria estatuario -ria estatuír estatura estatutario -ria estatuto
Conjugar
VERBO estatuír
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatúo
estatúes
estatúe
estatuímos
estatuídes
estatúen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuía
estatuías
estatuía
estatuïamos
estatuïades
estatuían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuín
estatuíches
estatuíu
estatuímos
estatuístes
estatuíron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuíra
estatuíras
estatuíra
estatuiramos
estatuirades
estatuíran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuirei
estatuirás
estatuirá
estatuiremos
estatuiredes
estatuirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuiría
estatuirías
estatuiría
estatuiriamos
estatuiriades
estatuirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatúa
estatúas
estatúa
estatuamos
estatuades
estatúan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuíse
estatuíses
estatuíse
estatuisemos
estatuisedes
estatuísen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuír
estatuíres
estatuír
estatuírmos
estatuírdes
estatuíren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
estatúe
-
-
estatuíde
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles estatuír
estatuíres
estatuír
estatuírmos
estatuírdes
estatuíren
Xerundio estatuíndo
Participio estatuído
estatuída
estatuídos
estatuídas