ensanguentar

ensanguentar

sangue

  1. v t

    Manchar de sangue. Tm v pron.

  2. v t fig

    Causar un número elevado de víctimas.

Citas

  • A camisa ensanguentouse cando cortou o dedo
  • As guerras só ensanguentan os pobos
  • O carniceiro ensanguentou a bata ao despezar a carne
Conjugar
VERBO ensanguentar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguento
ensanguentas
ensanguenta
ensanguentamos
ensanguentades
ensanguentan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentaba
ensanguentabas
ensanguentaba
ensanguentabamos
ensanguentabades
ensanguentaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentei
ensanguentaches
ensanguentou
ensanguentamos
ensanguentastes
ensanguentaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentara
ensanguentaras
ensanguentara
ensanguentaramos
ensanguentarades
ensanguentaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentarei
ensanguentarás
ensanguentará
ensanguentaremos
ensanguentaredes
ensanguentarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentaría
ensanguentarías
ensanguentaría
ensanguentariamos
ensanguentariades
ensanguentarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguente
ensanguentes
ensanguente
ensanguentemos
ensanguentedes
ensanguenten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentase
ensanguentases
ensanguentase
ensanguentasemos
ensanguentasedes
ensanguentasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentar
ensanguentares
ensanguentar
ensanguentarmos
ensanguentardes
ensanguentaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
ensanguenta
-
-
ensanguentade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
ensanguentar
ensanguentares
ensanguentar
ensanguentarmos
ensanguentardes
ensanguentaren
Xerundio ensanguentando
Participio ensanguentado
ensanguentada
ensanguentados
ensanguentadas