ensamblar

Escoitar
ensamblar

fr antigo ensembler ‘xuntar’

  1. v t

    Unir dúas pezas, xeralmente de madeira, introducindo as partes saíntes dunha nas entrantes da outra.
  2. v t [INFORM ]

    Establecer interconexións entre segmentos de programa e asignar memoria alí onde sexa necesario.

Confrontaciones

encaixar

Citas

  • Tes que ensamblar as patas da mesa para que non caian

Palabras vecinas

ensamblado ensamblador -ra ensambladura ensamblar ensamblaxe ensanchador -ra ensanchar
Conjugar
VERBO ensamblar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblo
ensamblas
ensambla
ensamblamos
ensamblades
ensamblan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblaba
ensamblabas
ensamblaba
ensamblabamos
ensamblabades
ensamblaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblei
ensamblaches
ensamblou
ensamblamos
ensamblastes
ensamblaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblara
ensamblaras
ensamblara
ensamblaramos
ensamblarades
ensamblaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblarei
ensamblarás
ensamblará
ensamblaremos
ensamblaredes
ensamblarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblaría
ensamblarías
ensamblaría
ensamblariamos
ensamblariades
ensamblarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamble
ensambles
ensamble
ensamblemos
ensambledes
ensamblen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblase
ensamblases
ensamblase
ensamblasemos
ensamblasedes
ensamblasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblar
ensamblares
ensamblar
ensamblarmos
ensamblardes
ensamblaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
ensambla
-
-
ensamblade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles ensamblar
ensamblares
ensamblar
ensamblarmos
ensamblardes
ensamblaren
Xerundio ensamblando
Participio ensamblado
ensamblada
ensamblados
ensambladas